Μια ανάσα πριν την λήξη του σχολικού έτους ας μιλήσουμε για αυτήν την σχολική χρονιά που έμεινε στην μέση!Πριν ξεκινήσω αυτό το άρθρο με σκέψεις απο….καρδιάς όπως συνηθίζω να λέω τέτοια κείμενα μου,θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι!Όπως ήδη γνωρίζεις άλλωστε ήμουν απο τις πρώτες που ζητούσα να κλείσουν τα σχολεία μόλις ο ιός αυτός μας χτύπησε την πόρτα!Την θεώρησα απόλυτα σωστή κίνηση γιατι όταν μιλάμε για θέμα υγείας των παιδιών μας αλλά και του υπολοίπου κοινωνικού συνόλου,τότε τίποτα άλλο δεν χωρά….Όπως επίσης ήμουν εντελώς κατά στο πρόωρο άνοιγμα των σχολείων μετά την καραντίνα!Θα τα ξέρεις όλα αυτά αν εχεις διαβάσει το προηγούμενο σχετικό άρθρο μου!(δες εδώ) Εξαρχής το θεώρησα απλά ενα ρίσκο,ένα πείραμα για τα παιδιά μας που φυσικά και δεν πήρα μέρος!Όμως….
Δεν θα μιλήσω για όλα τα κακά που έχει κάνει στο πέρασμα του αυτός ο ιός όλο αυτό το διάστημα που έχει μπει στην ζωή μας!Σε αυτό το άρθρο θέλω να αναφερθώ κυρίως γύρω απο το κομμάτι των σχολείων και το απότομο κλείσιμο αυτών!Μέσα από τα δικά μου μάτια,τις δικές μου σκέψεις!
Πριν τρεις μήνες λοιπόν όλα αλλάξαν….εκεί που με θυμάμαι να αναρωτιέμαι και να συζητάω(χωρίς να το πιστεύω σίγουρα)λες να κλείσουν τα σχολεία;Το απόγευμα της ίδιας μέρας ανακοινώνεται το κλείσιμο όλων των σχολείων….Το πρώτο συναίσθημα στο άκουσμα αυτής της είδησης;Ανακούφιση!Περνώντας οι μέρες όμως άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους κι αλλα συναισθήματα μεταξύ αυτών και μια μικρή απογοήτευση/λύπη σε κάθε απάντηση που έπρεπε να δώσω στον 4χρονο γιο μου και στο ερώτημα του:”μαμά γιατι κλείσαν τα σχολεία;Πότε θα περάσει η αρρώστια;”Τι να τους απαντήσεις;Οτι τα σχολεία δεν θα ξανά ανοίξουν και οτι δεν θα ξανά δεις τους συμμαθητές σου που δεν πρόλαβες καν να τους αποχαιρετήσεις;Όπως και την δασκάλα σου;Γιατι;Γιατι έτσι έπρεπε να γίνει….Αλλά τι φταίνε αυτά τα παιδιά!Την φετινή σχολική χρονιά λοιπόν….
Φέτος δεν πήγαμε καμία εκδρομή με το σχολείο!
Φέτος οι αναμνήσεις από τις γιορτές ήταν ελάχιστες αλλά πολύ δυνατές!
Φέτος δεν κάναμε την σχολική γιορτή λήξης του σχολικού έτους που τόσο αναμέναμε!
Φέτος η σχολική τσάντα παρέμεινε στην είσοδο του σπιτιού περιμένοντας….σαν να μην ολοκλήρωσε τον σκοπό της!
Φέτος η παρέα του μικρού,ο Έρως και τα φιλαράκια του χάθηκαν απότομα….δεν πρόλαβαν να πουν ούτε ένα προσωρινό αντίο!
Φέτος η σχολική χρονιά άφησε αυτό το αίσθημα του ανεκπλήρωτου….
*Φυσικά όλες αυτές οι δικές μου σκέψεις δεν μεταφέρθηκαν ποτέ στον μικρό!Δεν του εξέφρασα ποτέ ουσιαστικά ότι δεν θα ξανά πας σχολείο φέτος!Δεν του είπα καν για την επαναφορά των σχολείων!Δεν ήθελα να τον βαρύνω συναισθηματικά….Αν και μετά από τις πρώτες μέρες της καραντίνας και του κλεισίματος των σχολείων δεν ρώταγε ιδιαίτερα κάτι!Δεν τον απασχόλησε το να ξανά γυρίσει στο σχολείο,μου έκανε λίγες αναφορές μόνο για τους φίλους του!Φαίνεται πως συνήθισε ξανά στο σπίτι όπως ήμασταν ακριβώς και πριν τον Σεπτέμβρη….σπίτι με τα αδέλφια του!
Δεν θα το κρύψω!Αυτή η σχολική χρονιά ήταν γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα!Εκεί που ο μικρός άρχισε να συνηθίζει το σχολείο όλο κάτι συνέβαινε και μας πήγαινε πίσω….Με κορυφαίο το τελευταίο συμβάν φυσικά που ο Έρως γύρισε στο σχολείο σχεδόν μετά απο 3 εβδομάδες απουσίας λόγω της γρίπης και τα σχολεία κλείσανε λόγω κορονοϊού!Δεν πρόλαβε να ξανά χαρεί τους φίλους του!Μια χρονιά που ξεκίνησε γεμάτη πρωτόγνωρα αισθήματα γύρω απο την περίοδο της προσαρμογής του παιδιού στο σχολείο και γενικότερα της νέας αυτής φάσης στην ζωής μας: Το κεφάλαιο σχολείο!Πρώτη φορά σχολείο,με μια περίοδο προσαρμογής γεμάτη ένταση μα και συγκίνηση προσπαθώντας να βοηθήσω τον μικρό μου να εναρμονιστεί στον καινούργιο του αυτόν ρόλο του μαθητή!Μας πήρε καιρό μέχρι να σταματήσουν τα κλάμματα και ο Έρως να συνηθίσει σιγά σιγά την απουσία της μαμάς στο σχολικό περιβάλλον….
Και αφού το κλάμα του άρχισε να γίνεται χαιρετισμός στην πόρτα και προσμονή στο παράθυρο με συνάντηση τα βλέμματα μας και την ευχή μου για να περάσει μια όμορφη ημέρα στο σχολείο….Πόσες πολλές άλλες όμορφες στιγμές ήρθαν και πόσες ημέρες που σαν μαμά κουκουβάγια ένιωσα περηφάνια για τον μικρό μου μαθητή,χαρά μα κυρίως συγκίνηση….Όπως ήταν η πρώτη μας παρέλαση την 28η Οκτωβρίου και λέω μας γιατι σαν μικρό παιδί παρέλασα και εγώ μαζί με τον γιο μου αφού μόνος του δεν ήθελε,ντρεπόταν!Έτσι παρελάσαμε μαζί δίπλα δίπλα στον προαύλιο χώρου του νηπιαγωγείου!Και ας είχα κατακοκκινήσει ολόκληρη η μάνα!
Μα τι πρωτόγνωρες στιγμές ζει κανείς ως γονιός και αλλες τόσες που τον πηγαίνουν πίσω στα δικά του παιδικά χρόνια;Απίστευτος ο ρόλος του γονέα,απίστευτη η σχέση με τα παιδιά μας….
Με θυμάμαι να ανυπομονώ για κάθε ενημερώση,ακόμα και στις ομαδικές ήθελα να μάθω,να ακούσω έστω δυο λόγια για τον μικρό….Και άκουσα,όσες ενημερώσεις γίνανε θυμάμαι να ακούω τόσο όμορφα λόγια απο την δασκάλα του!Στο προνήπιο,όταν πηγαίνει πρώτη φορά σχολείο το παιδί,περιμένεις με αγωνία να ακούσεις για το πόσο έχει προσαρμοστεί στην νέα του καθημερινότητα! Μακριά απο την ασφάλεια του σπιτιού του και της μαμάς….Αλλά και πως τα πηγαίνει με τα άλλα παιδάκια,πως συμπεριφέρεται γενικά ως μέρος του συνόλου μιας ομάδας και άλλα πολλά ακόμα πιο ειδικά μέρη ατομικά για κάθε παιδί!Θυμάμαι την δασκάλα του να μου λέει με τι του αρέσει να παίζει περισσότερο όπως ήταν τα τουβλάκια,το τρενάκι,η πλαστελίνη και τα παζλ(κάτι το οποίο συγκράτησα και έβαλα στην λίστα για επόμενες αγορές)….Τόσο καιρό ένιωθα ο αποκλειστικός παρατηρητής του,ήξερα τα πάντα για εκείνον στην καθημερινότητα του!Τα πάντα γύρω απο το παιχνίδι και την συμπεριφορά του και τώρα ξαφνικά ενα τρίτο μάτι,ένας καινούργιος παρατηρητής μου μιλάει για το παιδί μου για αυτές τις 4 ώρες που δεν είναι μαζί μου….Άκουγα με προσοχή όσα μου έλεγε η κυρία του και την ρωτούσα για κάθε μου απορία/αμφιβολία,σε αυτές τις λίγες ενημερώσεις που πρόλαβαν να γίνουν αυτή την χρονιά!Άκουσα πράγματα που σε ενα βαθμό με καθησύχησαν,με χαροποίησαν αλλα και με επιβεβαίωσαν σε ορισμένα σημεία….
Ο Έρως μέσα σε αυτούς τους λίγους μήνες που πήγε σχολείο είχε μεγάλη βελτίωση-εξέλιξη κυρίως σε κάποια αναπτυξιακά θέματα όπως είναι το κομμάτι της ομιλίας.Συγκεκριμένα και η άρθρωση του,η καθαρότητα του λόγου βελτιώθηκε σε εναν βαθμό αλλα και το λεξιλόγιο του αναπτύχθηκε πάρα πολύ!Επίσης στο κομμάτι της αλληλεπίδρασης και της συναναστροφής η αλλιώς κοινωνικοποίησης του μέσα στο υπόλοιπο σύνολο της τάξης!Άρχισε να αλλάζει σταδιακά και να λύνεται,κάνοντας κάποιες επαφές-κινήσεις προς ακόμα περισσότερα παιδιά πέρα απο την ασφάλεια της παρέας του,της παρέας που πρόλαβε να δημιουργήσει μέσα σε αυτό το διάστημα!Μια boy’s team 4 φίλων!Οι πρώτοι φίλοι που επέλεξε μόνος του….απίστευτη αυτή η παιδική ηλικία!Πόσο θαυμάζω την νηπιακή ηλικία και πόσο με κάνει να θέλω να μαθαίνω όλο και περισσότερα πράγματα για αυτήν την ηλικιακή περίοδο!
Μέσα σε μια τόσο σύντομη σχολική χρονιά πρόλαβαν να δημιουργηθούν όμως κάποιες όμορφες αναμνήσεις….Μια πολύ όμορφη στιγμή ήταν το Χριστουγεννιάτικο εργαστήρι με την παρουσία γονέων!Μια πολύ όμορφη μέρα όπου ενωθήκαμε γονείς και παιδιά για να φτιάξουμε χριστουγεννιάτικες κατασκευές κάποιες που θα στόλιζαν το σχολείο και κάποιες που θα παίρναμε στο σπίτι!Ήταν σαν να γίναμε και εμείς για λίγο και πάλι παιδιά….Μια σημαντική ευκαιρία να περάσουμε δημιουργικό χρόνο με όλα τα παιδιά και να γνωριστούμε καλύτερα μαζί τους!Ήταν πολύ σημαντικό για τα παιδιά το ότι οι γονείς τους πήγαν μέσα στον χώρο τους!Μας ξενάγησαν με τόση χαρά!Αυτές οι ιδέες πρέπει να γίνονται σε όλα τα σχολεία και ειδικά στις μικρές τάξεις!Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ τα σχολεία διαφορετικά,υπό άλλες συνθήκες!
Φυσικά και η Χριστουγεννιάτικη γιορτή!Πήγαμε οικογενειακά να τον καμαρώσουμε!Ο Έρως ήταν στην ομάδα με τα ελαφάκια και φορούσε μια χειροποίητη στολή από τα χέρια της γιαγιάς του που φορούσε στην ηλικία του ο μπαμπάς του!Υπέροχο; Επειδή ντρεπόταν λοιπόν και δεν είχε εξοικειωθεί ακόμα με την έκθεση μιλώντας με την δασκάλα του είχαμε πει να πάμε λίγο πιο νωρίς να μπούμε στα”backstage” μαζί μέχρι να συνηθίσει!Σοφή κίνηση!Μετα από λίγο ο μικρός φαινόταν εντάξει βρίσκοντας τους φίλους του κλπ.και η γιορτή ξεκίνησε!Οταν όμως ήρθε η ώρα να βγουν τα….ελαφάκια-τάρανδοι υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση!Να πω ότι ενστικτωδώς σηκώθηκα από την καρέκλα μου!Και τελικά φωνάζουν την μαμά του Έρως γιατί κάποιος δεν ήθελε να βγει στην σκηνή!Τώρα τα θυμάμαι και χαμογελώ….Τελικά αφού πήγα και του μίλησα θέλησε να βγει!Πάντα χωρίς πίεση!Πήρε μέρος λοιπόν στο σκέτς με τους φίλους του αλλά ήταν τόσο ντροπαλός!Και φυσικά όταν ήρθε η ώρα να πει το ποιηματάκι του,φωνή δεν έβγαλε!Και το λέγαμε τόσο ωραία στο σπίτι!
Αυτό που λέμε άλλο παιδί!Πρώτη χρόνια στο σχολείο το κατάλαβα αυτό!Ο Έρως στο σχολείο είναι αρκετά διαφορετικός από ότι στο σπίτι!Αλλα παραμένει φυσικά ένας αρχηγός στην παρέα που έχει δημιουργήσει!Βλέπεις ο πρωτότοκος γιος είναι πάντα πρωτότοκος!
Αλλά και η μέρα της γιορτής των Τριών Ιεραρχών όπου πήγαμε με τα παιδιά στην Εκκλησία ήταν μια μέρα από αυτές που θυμάσαι!Ήταν πολύ όμορφο που συνοδέψαμε τα παιδιά με τα πόδια μέχρι την πιο κοντινή εκκλησία του σχολείου όπου και παρακολουθήσαμε την λειτουργία!Να βλέπεις αυτά τα μικρά πλασματάκια να κρατιούνται ανά ζευγάρι των δύο χέρι χέρι και να προχωράνε! Είναι αυτό που ονομάζονται μικρές στιγμές αλλά είναι τόσο χαρακτηριστικές που σαν γονιός πάντα θα τις αναπολείς!
Για την σχολική χρόνια που πέρασε ήμουν η μαμά του Έρως!Μια περήφανη,λίγο αγχωμένη και πάντα τελείως χαζομαμά αλλά η μαμά του Έρως!Την νέα σχολική χρόνια αν πάνε όλα καλά,για το σχολικό περιβάλλον των παιδιών θα ειμαι η μαμά του Έρως αλλά και του Βαλεντίνου!Νέα δυναμική προσθήκη στην ομάδα το μεσαίο αγοράκι μας!Μα που να πάει και ο μικρούλης σχολείο!Ο Έρως και ο Βαλεντίνος για την νέα σχολική χρόνια θα είναι μαζί κάτω από την ίδια σχολική στέγη,μέσα στην ίδια τάξη!Νήπιο και προνήπιο!Μαζί τα δύο αδελφάκια….Άλλη μια φορά πρωτόγνωρα συναισθήματα….
Ελπίζω όμως η νέα σχολική χρονιά να ξεκινήσει όμορφα και να τελειώσει γλυκά!Χωρίς απρόσμενες εκπλήξεις!Χωρίς την έντονη παρουσία αυτού του ιού….Μακάρι να κυλήσει πιο φυσιολογικά!
Έρως μου ίσως αυτή η σχολική χρονιά να ήταν λίγο ατυχής για σένα και να σταμάτησε πρόωρα (όπως και για πολλά άλλα παιδάκια)όμως ήταν γεμάτη από συναισθήματα!Αυτό μετράει!Και φυσικά όλο αυτό στάθηκε αφορμή για να περάσουμε ακόμα περισσότερες ώρες ξανά όλοι μαζί!
Τώρα και επίσημα καλό καλοκαίρι για όλους!
